Comeback

Eind vorige week maakte ik eindelijk mijn comeback. Na meer dan een jaar afwezigheid!
Interessant, hoor ik je denken, maar waarvan dan! Was ik geblesseerd geweest? Had ik een wereldreis gemaakt? Toch weer geselecteerd voor het Nederlands Elftal, zo vlak voor het WK, door een wanhopige Louis van Gaal?

Niets van dat alles. Ik heb eindelijk de weg naar de sportschool weer eens gevonden. Eind 2012 (!) was ik het ineens zat, dat gehobbel op de loopband en dat hangen aan met vele kilo’s verzwaarde apparatuur. Ik was het zat om allerlei redenen. Een enkele goede, die ik voor mezelf hou. En vooral minder goede redenen, die je zou kunnen samenvatten met: smoezen! Maar ook – en dat was echt waar: ik vond het domweg niet leuk meer!

fitnessruimte2Enkele jaren had ik het volgehouden, de wekelijkse gang naar de martelkamer die fitnessruimte heet. Een tijd lang zelfs twee keer per week. Tot die dag in november dat ik – toch nog vrij plotseling – besloot “voorlopig” te stoppen. Toevalligerwijze dacht mijn vaste fitnesspartner er op hetzelfde moment precies zo over. Bizar toeval, dat er wel voor zorgde dat we het snel eens waren!
Maar na een aantal maanden – ik denk aan het eind van de zomer vorig jaar – begon ik te twijfelen. “Het was misschien niet altijd even leuk, maar je voelde je er toch goed bij”, zo hield ik mezelf een tijdje voor. En dat meer fitte gevoel klopte echt, ook tussen de oren trouwens.

Dus na maandenlang uitstel, afgelopen vrijdagmorgen naar de fitness. Op de fiets, een rit van zeker vier minuten. Dat mag de naam van warming-up niet hebben. Ik ging er vanuit dat er in die vijftien maanden ontzettend veel veranderd was. De plek van de kleedkamer was dat in ieder geval niet. En eenmaal in de zaal, viel het ook nog wel mee. Ik dacht een paar van mijn favoriete (…) apparaten te missen, maar die bleken slechts een stukje verplaatst. In het krachthonkgedeelte staan wel wat nieuwe bouwwerken, maar dat stuk van de grote zaal is toch al niet bepaald mijn domein. Ook een groot deel van de instructeurs liep er nog altijd rond, en begroetten mij met een gezicht alsof ik hen de avond ervoor nog had gesproken. En ook de populaire instructeur met de luide stem en de gewoonte om met bijna iedere vrouwelijke bezoeker te flirten, bleek niets veranderd! Overigens een zeer gemotiveerde en vriendelijke kerel, begrijp me niet verkeerd!

En het belangrijkste: het sporten beviel me weer goed en het ging beter dan verwacht. Loopband, crosstrainer, armen trainen. Ik legde het vaste traject weer af, maar alles wel langer dan ik gewend was. Moe, bezweet maar voldaan hield ik het na ruim vijf kwartier voor gezien. En dan ontdekken dat je je shampoo, schoon ondergoed en schone sokken vergeten bent in de sporttas te stoppen. Ach: ik moest natuurlijk wel weer even wennen aan alle routines. Vandaag alweer geweest. Nog even, en ik weet al niet beter meer.

Reacties zijn gesloten.