Emoties bij A Whiter Shade of Pale

Een blog over de popklassieker ‘A Whiter Shade of Pale’ van de Britse progrockband Procol Harum, dat vooral bekend werd door de sound van het Hammondorgel en de stem van leadman Gary Brooker.
(Luisteren? Hier een You Tube-link.)

Het verhaal start in 1967, als het nummer als single en potentiële nummer 1 verschijnt. Mijn vader – op dat moment 41 jaar oud en groot liefhebber van alle vormen van orgelmuziek – hoort het nummer op de radio. Hij vindt het zo fantastisch dat hij de single nog dezelfde dag koopt bij platenzaak Lieffering op het Lorentzplein in het Haagse Laakkwartier. Wij woonden vlakbij, in de Jan ten Brinkstraat. Het huis waar ik geboren ben. De single heb ik nog steeds. Bijgaande foto heb ik zojuist gemaakt.

De single wordt vaak gedraaid. Ik neem in de loop der jaren de liefde voor orgelmuziek over, zij het wel beperkt tot moderne muziek (pop, rock, jazz en dergelijke). Ik koop enkele elpees van Procol Harum. Als A Whiter Shade of Pale langskomt, kan ik zonder protest van huisgenoten de volumeknop fors opendraaien. Hoe goed het nummer is blijkt ook uit het feit dat het in de loop der jaren twee keer op nummer 1 komt in de Veronica Top 40. Niet uniek, wel bijzonder.

De jaren gaan voorbij.

In 2008 overlijdt mijn vader. Vrij onverwacht. Zijn liefde voor de orgelmuziek is nooit verdwenen. Ergo: nog geen anderhalf jaar voor zijn dood koop ik met hem in een Delftse muziekwinkel een prachtig tweedehands Yamaha-keyboard. Want hij luistert niet alleen; hij kan zelf ook heel behoorlijk spelen.

Als ik met mijn zussen bespreek welke muziek bij zijn uitvaart gedraaid moet worden, is één ding snel duidelijk: er moet zoveel mogelijk orgelmuziek in. Logisch dat A Whiter Shade of Pale een prominente plek inneemt.

De dag van de uitvaart is er uiteraard één met veel emoties. Ik vind A Whiter Shade of Pale sindsdien nóg mooier. Ik kan het nummer nooit meer horen zonder aan mijn vader te denken. En hoe sentimenteel ook: vaak houd ik het dan ook niet helemaal droog. Ook al zijn we inmiddels dertien jaar verder.

Hopelijk lukt het om in januari 2022 voor de derde keer Procol Harum live te zien optreden. Net als de vorige twee keer staan ze op het Zoetermeerse poppodium De Boerderij. En A Whiter Shade of Pale mag dan niet ontbreken uiteraard.

En waarom schrijf ik juist vandaag dit blog (het zat al langer in mijn hoofd overigens)?
Vandaag was in Amsterdam de uitvaart van de lafhartig vermoorde Peter R. de Vries. A Whiter Shade of Pale wordt op zijn uitvaartdienst gespeeld, want het blijkt ook een favoriet van Peter te zijn. Nog méér emoties dus.

Rust zacht, Peter!

Reacties zijn gesloten.